Віды дзейнасці ў псіхалогіі

Эвалюцыя чалавечага свядомасці шмат у чым вызначаецца катэгорыяй дзейнасці ў псіхалогіі развіцця асобы, без якой немагчыма разглядаць усе астатнія структурныя формы самавызначэння індывіда і яго ўзаемаадносін з навакольным асяроддзем, у прыватнасці, зносін з соцыумам і псіхалагічным адлюстраваннем самога сябе ў розных сферах жыцця.

Гуляць, вучыцца і працаваць!

Асноўнымі відамі дзейнасці ў псіхалогіі чалавека з'яўляюцца гульня, вучэнне і праца, прычым кожны з іх у асобнасці з'яўляецца дамінуючым на пэўным этапе развіцця асобы. У дзяцінстве, безумоўна, пальма першынства аддаецца гульні, праз якую дзіця спазнае навакольны свет, спрабуючы імітаваць паводзіны дарослых і тым самым набываючы пэўны жыццёвы вопыт. У больш старэйшым узросце эстафету пераймае працэс навучання, неабходны для далейшай працоўнай дзейнасці індывіда. І нарэшце, надыходзіць час прэваліраваньня працоўнай складніка ў чалавечага жыцця. Усе вышэйпрыведзеныя кампаненты дзейнасці не могуць існаваць асобна адзін ад аднаго і з'яўляюцца взаимопроникающими, а часта і ўзаемадапаўняльнымі формамі активности.Так, у прыватнасці, гульня займае немалаважнае месца як у працэсе навучання дзяцей, так і ў розных трэнінгах, накіраваных на павышэнне прафесійнай кваліфікацыі дарослых.

А ў чым сэнс?

Псіхалогія дзейнасці чалавека, бясспрэчна, вызначаецца усімі фактарамі, якія ўплываюць на развіццё асобы, пачынаючы з сацыяльнай асяроддзя, у якой адбываецца асобаснае станаўленне і заканчваючы суб'ектыўнай самаацэнкай і імкненнем спазнаць свае моцныя і слабыя бакі. Ад іх залежыць і выбар сферы актыўнасці, а таксама матывацыя ва ўсіх відах дзейнасці, псіхалогія якіх часта мае шматузроўневую структуру, здольную ўключаць у сябе ўсе тры складовыя часткі на адным і тым жа этапе развіцця. Да прыкладу, дзіця матываваны гуляць, таму што гэта цікава, яго цалкам захоплівае працэс і ён адчувае сябе стваральнікам свайго маленькага свету, які, безумоўна, падобны на знешні, але пры гэтым маляня можа ўсталёўваць у ім свае правілы, што спрыяе развіццю яго індывідуальнасці.

Школьнікі і студэнты матываваныя вучыцца, бо разумеюць, што ад гэтага залежыць усё іх будучыню і тое, якое месца яны зоймуць пад сонцам.

Дарослы чалавек у актыўным узросце матываваны працаваць, бо гэта прыносіць прыбытак, які забяспечвае яго існаванне. Але ва ўсіх гэтых відах дзейнасці чырвонай рысай праходзіць адзіная для ўсіх іх матывацыйная складнік - гэта канкурэнцыя. Уся справа ў тым, што псіхалогія асобы і дзейнасці чалавека каранямі сваімі сыходзіць у дагістарычныя часы, дзе ў генетычнай памяці чалавека крывёю запісаная фраза «Выжывае наймацнейшы», з прычыны чаго знаходзячыся абсалютна ў любым узросце мы імкнемся перасягнуць іншых ва ўсіх сферах, будзь то гульня, вучоба або праца. Лепшых заўсёды заахвочваюць, ім дастаюцца самыя смачныя кавалкі ўсіх жыццёвых бонусаў. І калі па нейкіх прычынах нам не ўдаецца выбіцца ў лідэры, то гэта, несумненна, будзе адлюстравана на нашым бягучым псіхалагічным стане.

Але так ці інакш, любы від дзейнасці чалавека мае перад сабой яшчэ адну мэту, акрамя самасцвярджэння свайго эга: ўліцца ў актыўнасць вялізнага грамадскага арганізма і прыносіць яму карысць, стаўшы паўнапраўнай і неад'емнай яго часткай.