Нярэдка лекары не могуць паставіць рэшткавы дыягназ канкрэтнага расстройствы асобы , вылучаючы то адны, то іншыя не спалучаныя ў навуцы прыкметы. У дадзеным выпадку, гаворка можа ісці аб мазаічнай псыхапатыі - сукупнасці розных расстройстваў у асобе аднаго пацыента.
карціна хваробы
У выпадку з дадзенай хваробай, у хворага ня назіраюцца дамінуючыя прыкметы канкрэтнай псіхапатыі, яны няўстойлівыя, пераменлівыя, але відавочныя. Такому чалавеку вельмі цяжка прыжыцца ў грамадстве, але грамадству з ім яшчэ цяжэй, так як да яго не прыстасуешся.
Існуюць розныя спалучэння расстройстваў. Істэрычныя рысы ў камбінацыі з выбуховымі даюць глебу для развіцця залежнасцяў, расстройстваў, інстынктаў.
Яшчэ адна камбінацыя - психоастения з шызоіднага засмучэннем. У такім выпадку з'яўляюцца звышкаштоўнага ідэі, якія хворы будзе ўсяляк рэалізоўваць. Чалавек ўзводзіць нейкую ідэю, узнімаючы разам з ёй і сябе, як бы, называючы сябе «месіяй», дасланым звыш для выканання гэтага вялікага плана.
Дыягназ мазаічная псіхапатыя ставіцца таксама пры спалучэнні паранойяльного засмучэнні з падвышанай запальчывасцю. Тыповымі прадстаўнікамі гэтай катэгорыі хворых з'яўляюцца непрымірымыя "змагары" за свае інтарэсы. Яны скардзяцца на ЖКГ, суседзяў, начальства, пішуць ва ўсе інстанцыі, у суды, потым займаюцца апеляцыяй адхіленых іскавых заяў і г.д. А вось самым «неабыякім», калі можна так выказацца, з'яўляецца спалучэнне вельмі процілеглых псіхапатый - астэнічнага, шызоіднага, ўзбудлівай і істэроіднасць. Такая камбінацыя прыводзіць да далейшага развіцця шызафрэніі.
Мазаічная псіхапатыя ў Лукашэнкі
Шматлікія аматары палітычных навін ужо даўно чулі пра пэўны вар'яцтве, неадэкватнасці беларускага прэзідэнта. Лекары ж паставілі Лукашэнку дыягназ мазаічнай псіхапатыі.
Гаворка ідзе пра псіхіятра Дзмітрыя Шчыгельскага, які якія не адзін дзень назіраў і ўнікаў у паводзіны лідэра нацыі, жывучы ў Беларусі. Ён усталяваў наступны пералік сімптомаў мазаічнай псіхапатыі ў свайго прэзідэнта:
- схільнасць да маніпулявання навакольнымі;
- неадэкватныя ўспрыманне свету і вера ў сваю «тэорыю змовы»;
- наяўнасць звышкаштоўнага ідэй;
- спасылкі на самога сябе, завышаная самаацэнка;
- адсутнасць спагады, перажыванні віны, а таксама няздольнасць здабываць карысць з негатыўнага вопыту;
- немагчымасць будаваць адносіны з людзьмі, адсутнасць сяброў і паплечнікаў;
- грэбаванне сацыяльнымі нормамі.
Пры гэтым, Шчыгельскі склікаў свайго роду «кансіліум», дзе дыягназ быў пацверджаны побач псіхіятраў і апублікаваны, вядома, не ў Беларусі, а ў Амерыцы, куды бясстрашны псіхіятр выехаў.