Дэструктыўнай

Дэструктыўнай - тэрмін, які утвораны ад лацінскага слова destructio, што ў перакладзе абазначае разбурэнне, парушэнне нармальнай структуры чаго-небудзь. У псіхалогіі гэты тэрмін пазначае адмоўнае стаўленне чалавека, якое ён накіроўвае на нейкія вонкавыя аб'екты (па-за), або, як варыянт, на самога сябе (ўнутр), а таксама паводзіны, якое адпавядае названым поглядах.

Дэструктыўны: агульнае

Доктар Зігмунд Фрэйд лічыў, што дэструктыўны з'яўляецца звычайным ўласцівасць абсалютна любога чалавека, і лічыў, што ўся розніца толькі і заключаецца ў тым, на што накіравана гэтая з'ява. Эрык Фром у працы «Анатомія чалавечай дэструктыўнай» упэўнены, што дэструктыўны, накіраваная па-за, з'яўляецца толькі адлюстраваннем тое, што накіравана ўнутр, і такім чынам атрымліваецца, што калі дэструктыўнай асобы не скіраваная на самога сябе, то і на навакольных яна зыходзіць не можа.

Чалавечая дэструктыўнай уяўляе сабой следства таго, што асоба папросту блакуе выхад плённай энергіі, бачачы розныя перашкоды на сваім шляху развіцця і самавыяўлення. Менавіта з-за няўдачы ў складанай справе самарэалізацыі і ўзнікае гэта паталагічнае з'ява. Цікава, але асоба застаецца няшчаснай нават пасля дасягнення мэтаў.

Дэструктыўнай і яе накіраванасць

Як ужо гаварылася вышэй, дэструктыўны можа быць накіравана вонкі і ўнутр. Разгледзім прыклады таго і іншага тыпу.

Праявамі дэструктыўнага паводзіны накіраванага вонкі можна лічыць наступныя факты:

Негатыўныя наступствы ў дадзеным выпадку перш за ўсё закрануць менавіта вонкавага аб'екта, а не самога чалавека.

Да праявам дэструктыўнага паводзін, накіраванага ўнутр, або аутодеструкции, можна аднесці:

Праяў можа быць шмат і ўсе яны нясуць пэўную шкоду, нейкія больш буйны, нейкія менш.

Дэструктыўнай і дэструктыўнае паводзіны

Дэструктыўнае паводзіны ўяўляе сабой тып разбуральнага для чалавека паводзін, якое характарызуецца істотнымі адхіленнямі ад існуючых псіхалагічных і нават медыцынскіх нормаў, у выніку якога моцна пакутуе якасць жыцця чалавека. Асоба перастае крытычна пераглядаць і ацэньваць свае паводзіны, узнікае неразуменне таго, што адбываецца і кагнітыўнае скажэнне ўспрымання ў цэлым. Як вынік зніжаецца самаацэнка, ўзнікаюць рознага роду эмацыйныя парушэнні, што прыводзіць да сацыяльнай дэзадаптацыі, прычым у самых крайніх праявах.

Дэструктыўнай сама па сабе прысутнічае абсалютна ў кожным чалавеку, але выяўляецца толькі ў складаныя, цяжкія, магчыма, пераломныя моманты жыцця. Часта гэта здараецца з падлеткамі, у якіх да праблем узроставай псіхікі дадаецца яшчэ вучэбная нагрузка і складаныя ўзаемаадносіны са старэйшым пакаленнем.

У некаторых выпадках магчымыя таксама дэструктыўныя змены асобы, якія заключаюцца ў разбурэнні самой структуры асобы або, як варыянт, нейкія асобныя яе кампанентаў. Сустракаюцца самыя розныя формы гэтай з'явы: дэфармацыя матываў паводзін, дэфармацыя патрэбаў, змены характару і тэмпераменту, парушэнні валявога кіравання паводзінамі, неадэкватная самаацэнка і праблемы ў зносінах з навакольнымі.