Траўмамі жывата называюць досыць вялікую групу пашкоджанняў. Большасць з іх прадстаўляюць рэальную пагрозу здароўю і жыццю пацыента. Таму іх прынята разглядаць, як пашкоджанні, якія патрабуюць тэрміновага абследавання і наступнага лячэння.
Віды траўмаў жывата
Траўмы могуць быць зачыненымі або адкрытымі. Апошнія бываюць:
- пранікальнымі з пашкоджаннем органаў забрюшинного прасторы;
- пранікальнымі без пашкоджання органаў забрюшинного прасторы;
- непроникающими.
Пры адзінкавым пашкоджанні адкрытыя траўмы жывата называюць ізаляванымі. Пры некалькіх - множнымі. Калі ж акрамя брушыны пашкоджаны і іншыя органы або сістэмы, то такая траўма называецца сочетанной.
Адкрытыя раны звычайна наносяцца колючымі і рэжучымі прадметамі. Траўмы, атрыманыя ў выніку кантакту з жывёламі або механізмамі, класіфікуюцца як ірваныя і лічацца самымі шырокімі, складанымі і балючымі. Да гэтай групы ставяцца і агнястрэльныя раненні.
Закрытыя траўмы жывата больш небяспечныя, паколькі няўзброеным поглядам, як адкрытыя, іх заўважыць нельга. Да іх адносяцца:
- ўдары брушной сценкі;
- пашкоджанні органаў брушной паражніны;
- разрывы цягліц;
- парывы ўнутраных органаў.
Сярод асноўных прыкмет закрытых траўмаў жывата:
- лакальная азызласць;
- хваравітасць;
- ўзмацненне болю пры фізічных нагрузках, зменах становішча цела, чханні, дэфекацыі;
- кровазліцця;
- ранкі;
- гематомы .
Лячэнне траўмаў жывата
Тэрапія залежыць ад складанасці раненні:
- Паверхневыя адкрытыя раны досыць проста апрацаваць, ачысціць ад нежыцьцяздольных тканін і зашыць.
- Пры складаных адкрытых траўмах патрабуецца сур'ёзная аперацыя.
- Пацыенты з зачыненымі пашкоджаннямі спачатку адпраўляюцца на дыягностыку. Па выніках апошняй іх могуць адправіць на аперацыйны стол або ў стацыянар, дзе прыйдзецца выконваць дыету, пасцельны рэжым і прымаць кансерватыўнае лячэнне.