Прынцып нябачнай рукі

На сучасным рынку тавараў і паслуг можна адшукаць усё, што душа пажадае. Самае цікавае, што многім кампаніям атрымоўваецца штогод заваёўваць пальму першынства, не саступіўшы ні на ёту іншым фірмам. Пры гэтым спажыўцоў у іх не зьмяншаецца. Адразу з'яўляецца думка, якая падказвае, што відавочна тут распрацоўваецца нейкая спецыфічная стратэгія або, можа быць, вытворца прытрымліваецца прынцыпу нябачнай рукі.

Паняцце нябачнай рукі

Упершыню яго выкарыстаў вядомы шатландскі эканаміст Адам Сміт у адной са сваіх работ. Гэтым паняццем ён хацеў паказаць, што кожны чалавек, пераследуючы асабістыя мэты , шукаючы шляхі дасягнення ўласнай выгады, воляй-няволяй, але дапамагае розным вытворцам тавараў і паслуг дасягнуць сваёй эканамічнай выгады.

Механізм нябачнай рукі рынку

Дзякуючы дзеянню дадзенага прынцыпу, назіраецца рынкавае раўнавагу, баланс. Усё гэта дасягаецца шляхам ўплыву на попыт і, адпаведна, прапанова з дапамогай цэны, якая ўстанаўліваецца рынкам.

Так, калі змяняецца попыт адных тавараў, з прычыны чаго ўзнікае спыненне іх выпуску, наладжваецца вытворчасць тых, што цяпер запатрабаваныя сярод спажыўцоў. І ў гэтым выпадку нябачная рука эканомікі з'яўляецца чымсьці накшталт нябачным органам, што ажыццяўляе рэгуляванне размеркавання ўсіх наяўных рынкавых рэсурсаў. Не будзе лішнім звярнуць увагу на тое, што гэта адбываецца пры ўмове нават нязначных зменаў у структуры грамадскіх патрэбаў.

Пры гэтым закон нябачнай рукі паведамляе, што канкурэнцыя цэн на рынку можа станоўча паўплываць на ход спраў кожнага з яе ўдзельнікаў. Так, гэты механізм выступае нейкім інфарматарам, паведамляецца, што ў кожнага вытворцы ёсць магчымасць эфектыўна прымяніць любы абмежаваны рэсурс, які ёсць у грамадства. Каб вырабляць тавары, якія карыстаюцца попытам, неабходна сканцэнтраваць усе веды, навыкі і ўменні, што знаходзяцца ў хаатычным парадку ў кожным грамадстве.

Так, можна падсумаваць, што сутнасць прынцыпу нябачнай рукі рынку заключаецца ў тым, што кожная асобная асобу пры куплі якіх-небудзь тавараў або паслуг імкнецца знайсці для сябе ў гэтым найбольшую карысць, выгаду. Пры гэтым у яе і ў думках няма неяк спрыяць такім учынкам паляпшэнню грамадства, ажыццяўляць які-небудзь ўклад у яго развіццё. У гэты момант, служачы сваім інтарэсам, чалавек мае на грамадскія інтарэсы, неўсвядомлена імкнучыся да служэння соцыуму.