Вядомы выраз піратаў «Лопніце мая селязёнка», як мы ведаем, з'яўляецца не такім ужо крылатым. Некаторыя людзі сапраўды сутыкаюцца з гэтым непрыемным акалічнасцю, пры гэтым, нават не разумеючы, чым пагражае выдаленне селязёнкі. І тады лекарам не застаецца нічога іншага, як выдаліць траўміраваны орган, а чалавеку - працягнуць жыццё без селязёнкі.
Выдаленне селязёнкі - прычыны
Аднак брынклівая селязёнка - гэта, на жаль, не адзіная прычына для выдалення органа. Вось некалькі прычын, па якіх праводзіцца дадзеная аперацыя:
- траўма органа (адрыў ад ножкі, размазджэранне і іншае);
- гемалітычная анемія ;
- анкалагічнае захворванне крыві;
- другасны гиперспленизм;
- адукацыя кісты;
- паражэнне органа паразітамі або інфекцыяй;
- інфаркт селязёнкі;
- ўзнікненне абсцэсу ў органе.
Аперацыя па выдаленні селязёнкі
Дадзеная аперацыя называецца спленэктомия. Сёння яна не з'яўляецца небяспечнай для жыцця пацыента. Пасля стандартнай аперацыі на целе праапераваць чалавека застаецца доўгі і добра прыкметны шнар. Таму ў апошні час усё вялікую папулярнасць набывае лапараскапічны метад выдалення селязёнкі.
Наступствы пасля выдалення селязёнкі
Селязёнка з'яўляецца вельмі важным органам, якія прымаюць актыўны ўдзел да крывятворных працэсе. Яна разбурае старыя эрытрацыты і трамбацыты, тым самым рэгулюючы іх колькасць у крыві. Дадзены орган назапашвае жалеза для далейшага адукацыі гемаглабіну, а таксама дзякуючы здольнасці рэзка скарачацца выкідвае ў посуд кроў пры рэзкім зніжэнні яе ўзроўню (напрыклад, з-за траўмы).
Таму выдаленне селязёнкі, нягледзячы на распаўсюджанае меркаванне аб яе непатрэбнасці для арганізма, вядома, з'яўляецца стрэсам для яго і патрабуе каласальнай перабудовы. Пры гэтым моцна зніжаецца імунітэт хворага, а значыць і здольнасць супраціўляцца вірусам і інфекцый. Многія функцыі селязёнкі пры яе выдаленні бярэ на сябе печань і лімфатычныя вузлы , што павялічвае нагрузку на гэтыя органы і патрабуе ад чалавека прытрымлівацца пэўных правілаў. Вось як мяняецца жыццё пасля выдалення селязёнкі:
- Зберагалая дыета каб пазбегнуць перенагрузки печані.
- Падтрымка арганізма антыбіётыкамі для прафілактыкі інфекцыйных захворванняў.
- Неабходнасць пазбягаць наведвання людных месцаў, як напрыклад, метро, бальніцы, месцы, дзе бываюць доўгія чэргі, ці ж быць вельмі асцярожным, каб не падхапіць інфекцыю ад каго-небудзь.
- Правядзенне дадатковых вакцынацыю.
- Асцярожнасць ў выбары краін для падарожжа (напрыклад, нельга адпраўляцца ў краіны, дзе распаўсюджана малярыя ці гепатыт).
- Неабходнасць праходзіць больш частыя прафілактычныя абследавання.