Бяздзейнасць як грэх

Пра сем смяротных грахоў чулі ўсё, некаторыя з іх не выклікаюць сумневу, а вось іншыя выклікаюць толькі неразуменне злачыннасці гэтых з'яў. Да прыкладу, бяздзейнасць (гультайства, лянота) як грэх разглядаюць не ўсё. Сапраўды, гэта ж не забойства і ня гвалт, што можа быць дрэннага ў такіх паводзінах? Давайце паспрабуем разабрацца, што значыць «бяздзейнасць», і чаму многія яе лічаць маці ўсіх заган.

Што такое бяздзейнасць?

Пагадзіцеся, слова «бяздзейнасць» не часта ўжываецца і што яно значыць, можа сказаць не кожны, таму спачатку варта даць вызначэнне гэтаму паняццю. Калі зазірнуць у тлумачальны слоўнік, то можна ўбачыць некалькі сінонімаў бяздзейнасці - лянота , гультайства, правядзенне часу без якога-небудзь карыснага заняткі. Але чаму бяздзейнасць разглядаецца як грэх, хіба ёсць хоць нехта здольны працаваць без перапынку? Усе мы ў рознай меры праводзім час без працы, адпачываючы, праводзячы час з сям'ёй, праглядаючы тэлевізійныя праграмы або апошнія навіны ў інтэрнэце. Дык што ж, мы ўсе непрабудна грэшнікі, адкуль наогул узялося такое меркаванне?

Можна падумаць, што бяздзейнасць як грэх разглядае выключна хрысціянская традыцыя, асабліва калі ўспомніць гістарычную залежнасць царквы ад астатніх грамадзян - будуць яны прахалоджвацца, будуць мала зарабляць, а значыць і прыход шмат грошай не атрымае. Доля праўды ў гэтым меркаванні ёсць, але не ўсё так проста, паняцце працы мае на ўвазе не толькі фізічную працу, ёсць яшчэ і разумовыя практыкаванні. Гэта значыць, калі ня працуе наша цела, мозг усё роўна павінен працаваць - атрымліваць і засвойваць новую інфармацыю, перапрацоўваць атрыманыя веды і рабіць высновы. Ды і любая рэлігія, любое духоўнае вучэнне, нават псіхалогія мае на ўвазе імкненне чалавека ўгору, то ёсць кажа пра неабходнасць самаўдасканалення. Таму меркаванне аб грэшнасці бязмэтнага баўлення часу мае не столькі рэлігійную неабходнасць, колькі натуральную патрэбу чалавека ў развіцці. Бездельничая, мы грэшым супраць сваёй чалавечай прыроды, скочваючыся да жывёлы стане, не дасведчанаму вышэйшых перажыванняў.

Зараз становіцца зразумелы і сэнс сцвярджэнні «бяздзейнасць - маці ўсіх заган», бо менавіта лянота нам дыктуе жаданне не развівацца, заставацца заўсёды на месцы. А ніхто з нас недасканалы, і без працы над сабой не толькі захавае кепскія якасці, але і разовьёт іх - патураць жаданням толькі толькі цела занадта прыемна.