Рэнтген даданых пазух носа - дыягнастычнае даследаванне, якое ўжываецца ў оталарынгалогіі.
Паказаннямі да прызначэння дадзенага даследавання з'яўляюцца:
- траўмы костак носа і асабовай часткі чэрапа (закрытыя, адкрытыя);
- крывацёку з носа невыразнага паходжання;
- падазрэнне на сінусіт (пры наяўнасці такіх сімптомаў, як галаўны боль, абцяжаранае насавое дыханне, насмарк, павышэнне тэмпературы цела);
- падазрэнне на наяўнасць полиповидных утварэнняў, кіст або пухлін у паражніны носа і околоносовых пазухах;
- падазрэнне на наяўнасць іншародных прадметаў у насавых паражнінах;
- адзнака дынамікі лячэбнага працэсу;
- падрыхтоўка да хірургічным працэдурах у носе ці даданых пазух.
Рэнтген даданых пазух носа - пэўны метад, які дае неабходныя звесткі аб паталогіях носа і околоносовых паражнін (прыроджаных ці набытых), а таксама аб скрыўленні насавой перагародкі.
Рэнтген пазух носа пры гаймарыце
Рэнтген носа і околоносовых пазух часцей за ўсё рэкамендуецца зрабіць пры гаймарыце - запаленні слізістых абалонак верхнечелюстных даданых пазух. Пры дадзеным захворванні немагчыма паставіць дакладны дыягназ толькі на падставе скаргаў, анамнезу, вонкавага агляду.
На рэнтген-здымку пазух носа спецыяліст можа ўбачыць напоўненасць пазух гноем (часцяком выразна візуалізуецца ўзровень паталагічнага экссудата), і гэты прыкмета з'яўляецца падставай для пацверджання гаймарыту. Гнойная вадкасць у околоносовых пазухах выглядае як зацямненне ў правай ці левай частцы альбо з абодвух бакоў - у залежнасці ад лакалізацыі паталогіі. Таксама пры наяўнасці на здымку зацямнення па краях можна казаць пра пристеночном патаўшчэнняў слізістай абалонкі пазух.
Як робяць рэнтген пазух носа?
Каб зрабіць рэнтген даданых пазух носа, не патрабуецца ніякай асаблівай падрыхтоўкі. Дадзеная дыягнастычная працэдура праводзіцца ў амбулаторных умовах і займае не больш за дзве хвіліны. Адзінае, што варта памятаць пацыенту, - гэта тое, што перад працэдурай неабходна зняць з сябе ўсе рэчы з металу.
Як правіла, рэнтгенаграфія выконваецца ў двух праекцыях - патылічна-падбародкавай і патылічна-лобнай. Пацыент пры гэтым знаходзіцца ў становішчы стоячы. У некаторых выпадках могуць выкарыстоўвацца іншыя віды праекцый, а таксама праводзіцца прыцэльная здымка пэўнай прыдатачных пазухі. Здымак выконваецца пры затрымцы дыхання. Пасля гэтага атрыманы малюнак адпраўляецца на расшыфроўку.
На рэнтгенаўскім здымку выдатна візуалізуецца верхнечелюстные, лобныя даданыя пазухі, а таксама рашэцісты лабірынт. Урач-рэнтгенолаг пры расшыфроўцы малюнка ацэньвае стан касцяной тканіны, стан насавой паражніны носа і навакольных тканін.
У выпадку калі на рэнтген-здымку насавая пазуха аказваецца цалкам цёмным, патрабуецца прызначэнне правядзення дадатковага даследавання - камп'ютэрнай або магнітна-рэзананснай тамаграфіі, якія даюць аб'ёмныя выявы. Гэта звязана з тым, што дадзены прыкмета немагчыма ацаніць адназначна: гэта можа казаць
Супрацьпаказанні да рэнтгенах пазух носа
Рэнтгенаграфія насавых пазух - дастаткова бяспечная працэдура, і доза апрамянення, якую пацыент атрымлівае пры гэтым, мінімальная. Аднак не рэкамендуецца павадзіць дадзенае даследаванне пры цяжарнасці. Толькі ў выключных выпадках лекар можа настаяць на правядзенні рэнтгена цяжарным, калі магчымы рызыка ад хваробы перавышае шкоду, які наносіцца плёну пры працэдуры.