Праблемы з працай стрававальнай сістэмы не заўсёды выяўляюцца адразу. Некаторыя хваробы могуць даць аб сабе ведаць толькі праз многія гады. Хранічны дуадэніт ставіцца менавіта да гэтай катэгорыі захворванняў - прыкметы запаленчага працэсу з'яўляюцца далёка не ва ўсіх. Давайце пагаворым пра тое, як распазнаць запаленне дванаццаціперснай кішкі, бо сімптомы і лячэнне цесна ўзаемазвязаны.
Асноўныя прыкметы запалення дванаццаціперснай кішкі
На сённяшні дзень існуе шырокая класіфікацыя тыпаў дуадэніту, заснаваная на месцы размяшчэння запалення, яго плошчы, характару плыні хваробы і яе паходжання. Найбольш часта сустракаецца хранічнае запаленне слізістай страўніка дванаццаціперснай кішкі, менавіта яно працякае бессімптомна. Востры і другасны дуадэніт могуць выяўляцца пэўнымі прыкметамі:
- боль у верхняй частцы жывата, якая аддае ў правае падрабрынні;
- галодныя болю;
- ранішняя млоснасць;
- прысмак жоўці ў роце;
- частыя завалы;
- стомленасць;
- ўздуцце жывата , метэарызм.
Як лячыць запаленне дванаццаціперснай кішкі?
Дыета пры запаленні дванаццаціперснай кішкі гуляе першачарговую ролю. З яе дапамогай можна калі не вылечыць хваробу, то істотна палепшыць прагноз. Вось асноўныя правілы харчавання пры любым выглядзе дуадэніту:
- Уся ежа павінна быць пастообразной, альбо вадкай.
- Тэмпература ежы вагаецца ад пакаёвай, да 30-35 градусаў.
- Соль і спецыі не выкарыстоўваюцца.
- Спосаб падрыхтоўкі ежы - адварванне, апрацоўка парай.
- Садавіна і гародніна строга ў перетерты выглядзе пасля тэрмаапрацоўкі.
- Салодкае, мучное, смажанае, вэнджанае - выключыць.
Такой схемы харчавання звычайна прытрымліваюцца 10-20 дзён, затым можна перайсці на меней строгую дыету. Пры другасным дуадэніт звязаным з працай печані і жоўцевай паказаны стол №5, альбо №5п пры панкрэатыце. Пацыентам з язвавай формай хваробы падыходзіць стол №1 і 1б. Пры паніжанай кіслотнасці страўнікавага соку рэкамендуюць дыету №2.
Для медыкаментознага лячэння запалення дванаццаціперснай кішкі ўжываюць прэпараты агульнага дзеяння нароўні з лекамі, якія здымаюць сімптомы. Да першай катэгорыі адносяцца:
- Віс-Нол;
- Дэ-Нол ;
- Флемоксин;
- Домперидон;
- Маалокс;
- Дуогастрон;
- Метилурацил;
- Омепразол.
- Да другой групы належаць:
- Але-шпа;
- энтеросгель;
- Вітамін В2;
- смекта;
- Гастроцепин;
- Перитол.
Характар тэрапіі падбіраецца ў кожным выпадку індывідуальна, у залежнасці ад асаблівасцяў плыні хваробы.