Нацыянальны запаведнік Самбуру


У цэнтральнай частцы Кеніі ў 350 кіламетрах ад сталіцы Найробі , размяшчаецца Нацыянальны запаведнік Самбуру (Samburu National Reserve). Ён займае тэрыторыю ў 165 квадратных кіламетраў і знаходзіцца на вышыні 800-1200 метраў над узроўнем мора.

Агульная інфармацыя аб Нацыянальным запаведніку Самбуру

У пачатку шасцідзесятых гадоў даследчыца Джой Адамсон атрымала вялікі ганарар за сваю кнігу «Народжаная вольнай». Яна выкарыстоўвала гэтыя грошы для стварэння парку Самбуру, які быў адкрыты ў 1962 годзе. Ландшафт запаведніка ўяўляе сабой лававы раўніну, пакрытую высахла рачнымі рэчышчамі і разбуранымі вулканічнымі пародамі, а глеба мае чырванаваты адценне.

Клімат тут сухі і гарачы, большая частка расліннасці выпалена сонцам, таму дрэвы і хмызнякі ў Самбуру рэдкасць. Сярэдняя тэмпература вагаецца ад +19 да +30 градусаў па Цэльсіі, а сярэднегадавая колькасць ападкаў складае прыкладна 345 міліметраў. Самае засушлівае час года ў Samburu National Reserve пачынаецца ў канцы траўня і працягваецца да сярэдзіны кастрычніка.

На тэрыторыі парка маюцца дзве ракі - Івасі Нгоро (Ewaso Ng'iro) і Браўн (Brown), уздоўж якіх растуць пальмы, акацыевы гаі і тамарынд. Гэтая мясцовасць лічыцца важнай часткай экасістэмы, якая забяспечвае вадой птушак і жывёл запаведніка.

Флора і фауна Нацыянальнага запаведніка Самбуру

У запаведніку Самбуру пражывае вялікая колькасць разнастайных млекакормячых. З драпежнікаў тут можна сустрэць леапарда, гепарда і льва. Цікавей за ўсё назіраць за гэтымі жывёламі падчас начной палявання, для гэтага арганізаваны начныя сафары. Каля вадаёмаў часцей за ўсё можна ўбачыць зебру, антылопу, буйвала, газель, гіенавых сабаку і импалу. У рэках можна назіраць за жыццём нільскіх кракадзілаў і бегемотаў. З рэдкіх млекакормячых ў Самбуру пражываюць сеткаваты жыраф, пустынная зебра, жирафовая газель (геренук) і самалійскіх страус.

У Нацыянальным парку знаходзіцца вялікая папуляцыя афрыканскіх сланоў, якая налічвае прыкладна 900 асобін. Наведвальнікам будзе цікава назіраць за гэтымі буйнымі жывёламі на беразе ракі, калі апошнія набіраюць ваду ў хобат і абліваюцца. А ў засушлівы час года сланы самастойна здабываюць сабе неабходную ваду, выкопваючы з дапамогай біўняў ў сухі зямлі вялізныя адтуліны. Дзікія сабакі, якія перасякаюць тэрыторыю запаведніка Самбуру ў пошуках ежы, ўяўляюць сабой не менш дзіўнае відовішча.

З птушак у парку зарэгістравана больш 350 асобін, сярод іх: желтоклювый ток, святы ібісы, афрыканскі марабу, сиреневогрудая сіваграк, арол-за блазна, трохкаляровы спрэй, желтогорлый турач, нектарницы, красноклювый ток, пальмавы грыф і інш.

Чым яшчэ цікавы Нацыянальны запаведнік Самбуру?

Нацыянальны парк Самбуру знакаміты тым, што ў ім пражывала ільвіца па імі Камуньяк, ён праславіўся сваім клопатам аб дзіцянятах антылопы орикс. Драпежніцу бараніла як мінімум шасцярых малянят сернобыка ад іншых жывёл. Пра гэты выпадак стала вядома дзякуючы Дуду Дуглас-Гамільтан (Dudu Douglas-Hamilton) і яе сястры Сабе (Saba), які зняў фільм «Сэрца ільвіцы» (Heart of a Lioness). У 2005 годзе ў сакавіку месяцы на канале ВВС адбылася прэм'ера гэтай кінастужкі, а відэакліпы можна знайсці на тэлеканале Discovery.

У лютым 2004 года ільвіца Камуньяк знікла, пошукі арганізоўвалі некалькі разоў, але так і не змаглі выявіць добрую самаритянку.

Афрыканскае племя Самбуру

У наш час на тэрыторыі Нацыянальнага парка пражывае этнічная група, названая самбуру. Яны змаглі захаваць свае старажытныя звычаі і традыцыі. Бо гэтыя землі вельмі засушлівых і неўрадлівых, то гэта племя вядзе вандроўны лад жыцця. Асноўным іх заняткам з'яўляецца жывёлагадоўля: яны разводзяць вярблюдаў, а таксама дробны і буйную рагатую жывёлу. Афрыканскія абарыгены пакрываюць усё цела охрай, якая надае ім чырвоны адценне. Яны ўпрыгожваюць сябе шматлікімі каралямі, малюнак і колер якіх паказваюць на становішча ў грамадстве або на магічныя здольнасці, а таксама служаць проста ўпрыгожваннямі. Эталонам мужчынскі прыгажосці лічацца розныя косы, а жаночай - лысая галава.

Важнае месца ў звычаях племя самбуру займаюць танцы, якія патрабуюць сур'ёзнай фізічнай падрыхтоўкі. Самым вядомым з іх лічыцца той, які быў прымеркаваны да пачатку ваенных канфліктаў. Жанатыя мужчыны спяваюць і танчаць, пры гэтым па чарзе кожны з іх робіць крок наперад і імкнецца максімальна высока падскочыць. Знакаміты нацыянальны танец ёсць і для халастых хлопцаў і дзяўчат. Мужчыны, трасучы сваімі касічкамі, здзяйсняюць па вакол ўпадабанай жанчыны. Такім чынам, яны клічуць даму на спатканне.

Як дабрацца да Самбуру?

Да Нацыянальнага запаведніка можна дабрацца з аэрапорта Джомо Кенияты , прычым не толькі даехаць, але і даляцець (у парку ёсць уласны аэрадром). Са сталіцы Кеніі Найробі можна даехаць на таксі, арандаваўшы аўтамабіль або з экскурсіяй. Наведваючы парк Самбуру, вы пазнаёміцеся не толькі з жывёльным светам Афрыкі, але і зможаце ўбачыць побыт мясцовых плямёнаў. Варта памятаць, што абарыгены - даволі ваяўнічы народ і з імі трэба весці сябе ветліва і далікатна.

Працуе Нацыянальны запаведнік з васьмі раніцы і да шасці вечара, але па жаданні арганізоўваюцца і начныя сафары. Для дзяцей існуюць спецыяльныя экскурсійныя праграмы. Пры наведваньні запаведніка Самбуру не забудзьцеся захапіць з сабой галаўныя ўборы, пітную ваду, крэм ад сонца і фотаапараты.