Колькі трымаецца тэмпература пры атыце ў дзіцяці?

Запаленне сярэдняга вуха, або атыт, - досыць распаўсюджанае захворванне, асабліва ў малых. У абсалютнай большасці выпадкаў развіццё дадзенага хваробы пачынаецца з уздыму тэмпературы цела да крытычнай адзнакі ў 39-40 градусаў і моцнай болі ў вуху.

Натуральна, што кожная кахаючая і клапатлівая мама стараецца як мага хутчэй пазбавіць свайго сына ці дачку ад пакут і дае малому розныя лекавыя прэпараты, прызначаныя лекарам. Пры правільна абранай тактыцы дзеянняў карціна захворвання змяняецца даволі хутка, аднак, так адбываецца далёка не заўсёды. У дадзеным артыкуле мы распавядзем вам, якая тэмпература можа быць пры атыце ў дзіцяці, і колькі дзён у норме яна трымаецца.

Колькі дзён трымаецца тэмпература пры атыце ў дзяцей?

Для пачатку неабходна адзначыць, што тэмпература цела пры атыце ў малых не заўсёды дасягае крытычнай адзнакі. У некаторых сітуацыях яна трымаецца на субфебрыльная значэннях (у дыяпазоне ад 37,2 да 37,5 градусаў), да поўнага выздараўлення драбкі ад хваробы.

Усё ж, у большасці выпадкаў з першых дзён развіцця дадзенага хваробы ў малога значна павялічваецца тэмпература цела. Пры гэтым яе значэння будуць высокімі увесь той час, пакуль у малюсенькім арганізме актыўна развіваецца запаленчы працэс.

Калі атыт ў дзіцяці працякае з уздымам тэмпературы цела да 38-39 градусаў, яму абавязкова прызначаць гарачкапаніжальныя прэпараты, а таксама антыбіётыкі, дазволеныя для дзяцей у адпаведным узросце. Пры правільна падабранай антібіотікотерапіі клінічная карціна мяняецца дастаткова хутка, і на працягу 2-3 дзён тэмпература ў малога спадае.

Калі ж на працягу гэтага часу сітуацыя не змяняецца, гэта азначае, што абраны антыбіётык не спраўляецца з запаленчым працэсам у органах слыху. Пры такіх абставінах варта неадкладна звярнуцца да лекара для падбору іншых лекавых прэпаратаў, паколькі прызначаны лячэнне аказалася неэфектыўным.

Між тым, субфебрыльная тэмпература пасля збавення ад спякота можа захоўвацца да 2 тыдняў, і гэты прыкмета не з'яўляецца падставай для пазапланавага звароту да лекара і ўмяшання ў тактыку лячэння.